rond haar bed zitten schimmen

die vragen naar sterven

haar verlangende erven

willen weten hoe het gaat

niet meer dan vlekken met

laklippen en tongen

van die glanzende tanden

haar mond rammelt leeg

het zijn stemmen en handen

ze wijzen en willen

betasten haar ringen

haar collier, haar consent

zij doet haar best en

glimlacht naar nergens

dan trilt haar geheugen

en duwt weg wie ze kent

Afbeelding: ‘Oude vrouw met een muts’ (uitsnede), krijttekening, Nicolaes Maes, <1658, Rijksmuseum, http://hdl.handle.net/10934/RM0001.collect.55102

  © 2020 Paul Christiaan Smis